| Rationale | Dienstverleners kunnen vertrouwen op een identiteit als zij hierover verifieerbare verklaringen ontvangen. Door het gebruik van verifieerbare verklaringen is ook minder relevant of bevoegdheden centraal worden geadministreerd. Het verdient de voorkeur om administratie te laten daar waar het hoort. |
| Implicaties | 1. Dienstverleners gebruiken verifieerbare verklaringen voor het verlenen van toegang. 2. Er is bewijs dat een verifieerbare verklaring hoort bij de gebruiker (of vertegenwoordigde). 3. Een verklaring wordt alleen vertrouwd als deze valide, integer, authentiek en geldig is (bepaalde toepassingen staan wel een bepaalde overschrijding van de geldigheidstermijn toe). 4. De mate van vertrouwen in een verklaring is gebaseerd op onder meer het betrouwbaarheidsniveau, de geldigheid, de verstrekker, de actualiteit en of deze gekwalificeerd is. 5. Dienstverleners kunnen verklaringen bij verschillende verklarende partijen ophalen om voldoende vertrouwen te krijgen. 6. Gebruikers kunnen ook dingen over zichzelf verklaren en deze beschikbaar stellen als verifieerbare verklaring. 7. Bij toegang namens een organisatie is er een verifieerbare verklaring die de vertegenwoordigingsbevoegdheid bevat voor het vertegenwoordigen van de organisatie. 8. Verklaringen kunnen ook weer worden ingetrokken en partijen moeten daarom de geldigheid van verklaringen kunnen verifiëren. |
| Relatie met wetten | [...] geeft invulling aan eIDAS 2.0 |
id-b4dce57205fe4d48b888481350c6fae1